Budynek frontowy kamienicy przy Mokotowskiej 65 należącej do Eliasza Elbingera powstał w 1904 roku. Spójrzcie jak pięknie udekorowana jest jego klatka:

A.

Pisaliśmy o tym, że przyczyną zmiany projektu budynku Sądu Najwyższego, w wyniku której kariatydy znalazły się na jego tyłach, był sprzeciw gospodarza Katedry Wojska Polskiego S. L. Głódzia, który nie akceptował wizerunków kobiet w skąpych strojach w pobliżu świątyni. Jeden z naszych czytelników, przewodnik warszawski, przytoczył w tej sprawie wypowiedż samego projektanta pana Marka Budzińskiego, który o „złym sąsiedzie” nie wspomina. Z dalszych dociekań naszego czytelnika wynikło, że zmiana projektu wynikła z korekty założeń inwestora, który poza Sądem Nawyższym postanowił umieścić w gmachu jeszcze Sąd Apelacyjny oraz IPN. Szerze mówiąc brzmi to wiarygodnie i rozsądnie. Znaczyłoby to jednak, że nasza pierwsza wersja jest legendą i to bardzo nośną, powtarzaną w wielu źródłach. Ale też w każdej legendzie jest coś z prawdy – pytanie tylko co? Bardzo dziękujemy za przekazane informacje.

Spacerując ostatnio po Frascati natknęliśmy się na wychodzącego ze studzienki ściekowej krasnala. Może to słynny krasnal, któremu udało się zbiec z Dzielnej?

O co chodzi?

Chodnikowe krasnale są autorskim projektem Piotra Ginalskiego. Pojawiły się na mieście w 2010 r. wychodząc z lasu Kabackiego i „rozchodząc” się po Warszawie. Krasnale mają rożne kształty i kolory. Poza roznoszeniem pozytywnej energii, walczą o uratowanie od zabudowy Placu Wielkiej Przygody na Ursynowie. Jakiś czas temu pojawił się nowy cel – odbicia więźnia:  czasem podczas malowania krasnali, „życzliwi” wzywają policję. Właśnie podczas jednej z takich akcji stróże prawa „aresztowali” krasnalowy szablon, który zgodnie z prawem, jako dowód w sprawie, może by przetrzymywany do trzech lat.

A.